๏ เธอจ๋าอยู่ไหน ลอยล่องไป ตามใจ..ตามฝัน
ในธารใสเห็นเงาพระจันทร์ หรือไผ่กอนั้นเกี่ยวไว้จึงไม่ไป
๏ หรือพลัดหลงในดง กลางเถื่อนดิบ มาเถิดจะกระซิบกล่อมหลับใหล
ปลอบปลุกขวัญเจ้าจนชื่นใจ พรุ่งนี้ฟ้าใสค่อยโบกบิน
๏ เธอจ๋าอย่าเพิ่งท้อ ยังมีคนเฝ้ารอหวังถวิล
บ้างยากจนข้นแค้นไม่มีกิน บ้างถูกปล้นหมดสิ้นหมดเนื้อตัว
๏ ใครเล่าจะช่วยได้ จุดประกายความหวังที่สลัว
หยุดความอยุติธรรมโฉดชั่ว หยุดความมืดมัวสู่ยุคใหม่
๏ เพราะเธอใช่ไหม ผู้เป็นไท ทางความคิด ไม่หวั่นไหว
ยืนล้อต่อสู้สุดหัวใจ จนเลือดหลั่งรินไหลกลางตุลา
๏ แต่ก่อนเธอคือนักสู้ เชิดชูอุดมการณ์อันหาญกล้า
ยืนหยัดเคียงข้างชาวประชา จนชีวามอดดับลาลับไป
๏ บัดนี้ เธอคือนักล่าปริญญา สูญสิ้นศรัทธาที่ฝันใฝ่
ไม่มี ความหวัง ไม่มีไฟ ความคิดที่เป็นไทก็ไม่มี
๏ มีแต่ลุ่มหลงยุคสมัย อวดรวย อวดใหญ่ อวดศักดิ์ศรี
ค่ำลงร่ำสุรา เล่นนารี ชีวิตสี่ปีสูญสิ้นไป
๏ บัดนี้คนทุกข์จึ่งถามหา ศรัทธาข้าจะฝากผู้ใดได้
นักศึกษา นายก หรือต้นไทร ฤาจะโยน เข้ากองไฟ เป็นฝุ่นควัน
๏ เธอจ๋าอยู่ไหน ลอยล่องไป ตามใจ..ตามฝัน
วันนี้เธอทำอะไรกัน ขอเธอ...จงเสพสรรค์กับชีวิต
ประภัสสุทธ
7 เมษายน 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น