อัตลักษณ์ อัปลักษณ์ ช.น.พ.ที่ ข้าพเจ้ารู้จัก

โดย ชอลิ้วเฮียง

หลายคนอาจเคยตั้งคำถาม ว่า ชนพ.คืออะไร? อะไรคือ ชนพ.? ชนพ.คือใคร? ใครคือ ชนพ.? ตัวตนของ ชนพ.คืออะไร? และอีกหลาย ๆ คำถามเกี่ยวกับ ชนพ. ข้าพเจ้าคิดว่าหลายคนได้รู้จัก ชนพ.ในมุมมองที่ต่างกัน แม้จะเคยร่วมทุกข์ร่วมสุขในสถานการณ์เดียวกันก็ตาม เพราะการเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของ ชนพ.นั้น ทุกคนย่อมมีเหตุผลเป็นของตัวเอง คงไม่มีใครเข้ามาเพราะเหตุผลของคนอื่นหรอกกระมัง 

หลายคนเข้ามาที่นี่เพราะฝันที่จะเป็นนักกิจกรรม ทำงานเพื่อผู้อื่น เพื่อสังคม ทั้งที่อยู่บ้านเขาไม่เคยช่วยพ่อแม่ทำงานเลย

หลายคนเข้ามาที่นี่เพราะมีเพื่อนมีพี่มีน้อง ทั้งที่การกระทำบางอย่างของเขาช่างไม่มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีเอาเสียเลย

หลายคนเข้ามาที่นี่เพราะต้องการหาแฟนซักคน เขาคงคิดว่าที่นี่จะมีนางในฝันของเขากระมัง สถานบันเทิงยามราตรีน่าจะเหมาะกับพวกเขามากกว่า

หลายคนเข้ามาที่นี่เพราะชอบบรรยากาศในการร่ำสุรา และเขาคิดว่าการร่ำสุราช่วยผลิตความคิดดีดี ช่วยให้กิจกรรมของเขาขับเคลื่อนไปได้ ทั้งที่ในความเป็นจริงคนมีสติดีจะไม่ค่อยเชื่อความคิดของคนเมาสักเท่าไร

หลายคนเข้ามาที่นี่เพราะคิดว่าที่นี่จะให้อะไรบางอย่างแก่เขา ทั้งที่เขายังไม่รู้เลยว่าตัวเองต้องการอะไร 

หลายคนเข้ามาที่นี่ เพราะถูกทำให้เชื่อว่า ต้องเข้ามาอยู่ที่นี่โดยสายเลือด ทั้งที่มีทางเลือกอีกเยอะแยะตามความสนใจของเขา ถ้าเขาไม่เชื่อคนง่าย เขาอาจจะสง่าผ่าเผยมากกว่านี้

หลายคนเข้ามาอยู่ที่นี่ เพราะตามเพื่อน เขาคงจะทำอย่างนี้จนเป็นนิสัย ตั้งแต่ก่อนก้าวเข้ามามหาวิทยาลัย ช่างน่าขำที่เขาไม่มีความคิดเป็นตัวของตัวเองเอาเสียเลย  

หลายคนเข้ามาอยู่ที่นี่ เพราะสวรรค์บันดาล ช่างน่าหัวเราะถ้าเขาคิดได้เช่นนี้ เพราะชีวิตนี้เขาคงไม่ต้องคิดทำอะไรด้วยตัวเขาเอง เพราะเขาเชื่อว่าสวรรค์จะบันดาลให้เขาทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ได้

หลายคนมีซุ้ม ชนพ.ไว้เสวนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นสาระทางสังคม การเมือง แต่หลายคนมีซุ้มไว้นินทาเพื่อน พี่ น้อง รวมถึงเรื่องไร้สาระอื่น ๆ ที่ชอบอ้างกันว่าเพื่อคลายเครียด ทั้งที่จริงในสมองของเขาไร้สาระจนเกินที่จะมีที่ว่างพอสำหรับความมีสาระ

หลายคนมีหน้าที่ ดูแลรักษา ซุ้มชนพ.ให้มีความสะอาดเรียบร้อย หลายคนกลับมีหน้าที่เป็นผู้ทำลายความสะอาดเรียบร้อยนั้นเสีย และดูเหมือนว่าช่างขยันและมีความสุขที่ได้ทำเช่นนั้น

หลายคนเข้ามากิน นอนและเล่น ฮัมเพลงไปวันวัน ทั้งที่เขาอาจจะมีความคิดที่ดีมากมาย แต่เวลา 24 ชั่วโมงอาจจะน้อยเกินไปสำหรับเขา ไม่เหลือพอสำหรับการคิดเรื่องอื่น นอกจากการกิน นอน และเล่น ฮัมเพลงไปวันวัน หนังสือดีดีมีมากมาย เขาคงไม่มีเวลาที่จะอ่านมันหรอกกระมัง

หลายคนเป็นนักกิจกรรมตัวยง ผลิตโครงการ กิจกรรมที่สร้างสรรค์ ให้ ชนพ.เคลื่อนไหวและมีชีวิตชีวาอยู่เสมอ หลายคนกลับทำตัวเป็นนักวิจารณ์ ที่พร้อมจะวิจารณ์ทุกเรื่องถ้ามีโอกาส แต่จะดีไม่น้อย ถ้าเขาลงมือปฏิบัติบ้าง อย่างที่นักกิจกรรมพึงกระทำกัน   

            หลายคนร่ำสุราเพื่อสร้างบรรยากาศในการสนทนาอย่างออกรสชาติ และพูดถึงสังคมอุดมธรรม แต่อีกหลายคนร่ำสุราเพียงเพื่อจะได้แหกปากร้องเพลงและเมามายในคราบนักศึกษา

หลายคนมีทุนพอที่จะร่ำสุราให้เมาแทบคลานกลับรูได้ แต่เขาไม่มีเงินพอที่จะระดมทุนทำกิจกรรมเล็กเล็กแต่สร้างสรรค์อย่างที่มนุษย์เขาทำกันได้ ที่สำคัญเขาชอบอ้างว่า ไม่มีงบประมาณ

            หลายคนสามารถที่จะอยู่และอดทนต่อสิ่งเร้าที่เกิดขึ้นได้ ตลอดรายทางของการแสวงหาความหมายใน ชนพ. แต่มีอีกหลายคนที่ไม่สามารถที่จะอยู่และอดทนต่อสิ่งเร้าที่เกิดขึ้นได้ คำว่า “แสวงจุดร่วม สงวนจุดต่าง” จะมีความหมายอะไรเล่า ถ้าหากเดินออกไปเพียงเพราะว่า “ฉันคิดไม่เหมือนเธอ”

            หลายคนมีความตื่นตัว และเรียนรู้ที่จะสรรค์สร้างกิจกรรมใหม่อยู่เสมอ แต่อีกหลายคนยังเฉื่อยชาไม่กล้าที่จะก้าวออกมานอกกรอบเหล่านั้น เพียงเพราะคิดว่าของเดิมก็ดีอยู่แล้ว หลายคนกลัวตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้น สักแต่ว่าทำกิจกรรมเดิมให้พ้นวาระไปเท่านั้น

            ที่กล่าวมาเป็นเพียงแง่มุมหนึ่งเท่านั้น เพราะว่า ชนพ.สานรูปก่อร่างขึ้นมาสู่ ปีที่ 22 แล้วจากความรู้สึกนึกคิด การนิยาม/สร้างความหมาย การตระหนักในคุณค่าของใครหลายคน ซึ่งมีความหลากหลายมาทุกยุคทุกสมัย บางคนอาจจะบู๊ล้างผลาญ บางคนอาจจะหวานโรแมนติก บางคนอาจจะอารมณ์ศิลปิน บางคนอาจจะเมาเช้าสายบ่ายเย็น บางคนอาจจะเป็นนักคิด บางคนอาจจะติดดิน บางคนอาจจะไฮโซ แต่จากความหลากหลายนี้เอง ที่ได้สร้างความเป็นตัวตนของ ชนพ.ขึ้นมา แม้หลายคนจะวาดภาพหน้าตา ของ ชนพ.แตกต่างกันตามแต่ละยุคสมัย มีทั้ง      “อัตลักษณ์ และอัปลักษณ์” แต่สิ่งหนึ่งที่เรามีเหมือนกัน คือ มีความรัก ความผูกพัน ต่อ ชนพ. แม้จะวาดหน้าตาไม่เหมือนกันสักเท่าไรนัก แต่ข้าพเจ้าเชื่อว่า เรากำลังวาดภาพคนเดียวกัน

“จะสอยดาวเดือนที่เกลื่อนฟ้า    มาทำอาหารให้คนไร้สิ้น

ฟันนภาที่เห็นออกเป็นชิ้น                      เอามาสินเย็บเป็นเสื้อเผื่อคนจน”[1]

---

[1] ความฝันที่ชนบท ของวิทยากร เชียงกูล